Ἐν Πειραιεῖ, τῇ 20 Ἰουλίου 1886.
- Φίλτατέ μοι,
Κατοικῶ ἀπὸ δεκαπέντε ἡμερῶν ἐν Φρεαττοῖ ἀπολαύων πάσης τῆς ἡδονῆς τοῦ… μηδὲν πράττειν. Ὁ πόντος ἀντικατοπτρίζων τὰς ποικίλας τοῦ οὐρανίου κυανοῦ παραλλαγὰς καὶ κυμάνσεις, καὶ καθ’ ἑκάστην δύσιν ὑπὸ τοῦ ἰοστεφοῦς περίφωτος τοῦ Ὑμηττοῦ περιστεφόμενος, ἁπλοῦται πρὸ τῶν ποδῶν μου πλήρης κάλλους, δρόσου καὶ μυστηρίου. Ἐκεῖ ἔνθα πρό τινων μόλις μηνῶν, ἀπέναντι τοῦ θείου ἐκείνου βράχου, ἐφ’ οὗ ὑψοῦτο ἡ πρόμαχος ἄλλοτε Παλλάς, διηυλακοῦντο τὰ ὑγρὰ κέλευθα ὑπὸ τῶν μεγαθηρίων τῶν πέντε χριστιανικῶν Δυνάμεων, τώρα ἁλιευτικαὶ ἄκατοι καὶ κοῦφοι λιβυρνίδες μετ’ ἐρυθρῶν καὶ λευκῶν ἱστίων χαριέντως ὑπὸ τὸ μυρόεν τοῦ ζεφύρου πνεῦμα ἀναλικνιζόμεναι, διαπλέουσιν ὡς πολύχροοι κύκνοι καθ’ ὅλας τὰς διενθύνσεις τὸν Σαρωνικόν.
Μακρὰν τοῦ καύσωνος καὶ τοῦ κονισάλου τοῦ ἄστεως καὶ τῶν πολιτικῶν συζητήσεων, ῥοφῶ κύπελλον καφὲ ἐρατεινοῦ καὶ νηπενθοῦς καὶ καπνίζω ἀμειλίκτως σιγάρον, οὗτινος τὰ κυανόχροα νεφύδρια συγχεόμενα ἐπὶ στιγμὴν πρὸς τὸ γλαυκὸν τοῦ κύματος μοὶ ἐπαναφέρουσιν εἰς τὴν μνήμην τοὺς ὡραίους στίχους τοῦ κ. Ἀλεξ. Ῥαγκαβῆ:
Ἡ ἔκτασις τοῦ ἀχανοῦς
Αἰγαίου ἐκοιμᾶτο,
κ’ ἔβλεπες δύο οὐρανούς,
ὁ εἷς ἦν ἄνω κυανοῦς
γλαυκὸς ὁ ἄλλος κάτω.
Εἶπον: μακρὰν τοῦ κονισάλου καὶ τῶν πολιτικῶν συζητήσεων. Κονίσαλος καὶ πολιτική! ἰδοὺ τὰ δύο καὶ μόνα προϊόντα τοῦ
